Gisteren las ik over de Angelique experience. Dus vandaag bracht ik haar tot leven in een kort verhaal. Enjoy!
Eens per jaar had ze een cursusdag waar ze wél naar uitkeek. De dag viel altijd op vrijdag, haar wekelijkse vrije dag. Maar daar regelde ze met liefde oppas voor. Haar ouders haalden de kinderen van school en ze bleven daar logeren. Ideaal. Dan hadden zij en haar man een avondje met zijn tweetjes.
Het was 9 uur. Angelique (niet haar echte naam) keek om zich heen en selecteerde de meest comfortabele zitplaats, met het beste zicht op het scherm. Haar telefoon schakelde ze uit. Wat haar betreft konden de presentaties beginnen. Ze giegelde in zichzelf. De Almond Latte Macchiato smaakte nootachtig en karamelzoet. De catering was weer boven verwachting, constateerde ze, terwijl ze een hapje nam van haar brownie. Chocolade was altijd een goed idee.
Ze had besloten haar notitieboek thuis te laten, er zou toch niemand naar haar aantekeningen vragen. Dus ze leunde achterover en koos ervoor lekker te consumeren vandaag. De beelden op het scherm volgden elkaar in rap tempo op. Geboeid keek Anqelique toe. Haar koffieglas stond leeg naast haar, op een lichtbruin bodempje schuim na. Dit was het goede leven.
Om half 1 was het tijd voor een welverdiende lunch. De catering had weer flink uitgepakt met luxe belegde bollen met sesam- en maanzaadjes, saucijzenbrood en gebakken ei. Verse aardbeien, meloenen, appels en druiven lonkten vanuit hun glazen kom. Daarnaast lagen komkommertjes, tomaatjes en paprikaatjes. Die zou ze samen met haar bol met kalkoenham, kaas en tuinkers opeten. Tot slot kon ze haar lunch afsluiten met een pecan-karameltaartje.
Angelique nam de tijd. Proefde van het een, dan weer van het ander. Tot ze voldaan was en zo vol, dat ze bijna niet meer op kon staan. Maar bij deze cursusdag hoorde een wandeling na de lunch, om weer fris de middag in te kunnen gaan. Dus ze begaf zich naar de garderobe om haar jas en sjaal aan te doen.
Gelukkig kon ze alleen wandelen vandaag. Geen gedoe met netwerken en pogingen om interessante gesprekken te voeren met mensen die ze die ochtend voor het eerst had ontmoet. Ze ademde diep de frisse lucht in, terwijl ze zich door het tegelpad het bos in liet voeren. De bomen lieten hun herfsttooi zien en overal was ze omringd door rood, oranje, bruin en gele pracht. De bladeren op de grond glinsterden nat in de zonnestralen die door de halfkale takken naar beneden stroomden. Elk jaar liep ze dit pad, een rondwandeling van precies een half uur. Langzaam verdween het overvolle gevoel van de lekkernijen die ze bij de lunch gegeten had en ze voelde dat ze klaar was om de middag in te gaan. Ze keek op haar horloge. Het was 2 uur, tijd om naar binnen te gaan.
Daar nam ze een heerlijk geurende champagne-cassisthee mee naar haar zitplaats. De schaal met gevulde koeken sloeg ze even over. Weer leunde Angelique achterover, terwijl ze de beelden op het scherm in zich opnam. Haar handen verwarmd door het grote glas thee in haar handen.
Maar om half 4 was het tijd om de dag af te gaan sluiten. De catering kwam binnen met een high wine, waarvan Angelique nu al wist dat ze niet alles zou kunnen proeven. De volgende keer moest ze toch wat rustiger aan doen bij de lunch. Ze schonk zichzelf een glas Chianti in en pakte een schaaltje olijven en een schaaltje nootjes mee, die ze gevaarlijk op elkaar liet balanceren. Bij de badkamer gekomen, had ze geen handen meer vrij om de deur open te doen, dus ze zette haar glas wijn op het kastje naast de deur. Inmiddels moest ze nodig naar de wc. Gauw draaide ze de kraan van het bad open, zodat die vol kon lopen, terwijl zij zich verder klaarmaakte. Na het toiletbezoek verzamelde ze haar wijn, de nootjes en olijven en stalde die uit op de badrand. Nog niet helemaal tevreden, liep ze terug om de hele fles te halen (ze was toch met de trein) en nog wat schaaltjes lekkernijen te scoren.
Angelique leunde met haar hoofd achterover, terwijl ze genoot van de lavendelgeur die uit het bad opsteeg. In haar linkerhand hield ze haar tweede glas wijn, haar rechterhand hield haar e-reader vast. Kaarslicht flakkerde tegen de tegelwanden. Af en toe zette ze haar wijnglas neer, om haar hand in een schaaltje met lekkers te kunnen steken. Zo gleed de tijd voorbij.
Ze had ze toch maar weer allemaal in het ootje genomen met haar ‘cursusdag’. Voor ze zo het hotel uitliep, zou ze al een nieuwe boeking hebben gemaakt voor volgend jaar. Een hele dag de beschikking over een hotelkamer, inclusief luxe badkamer en roomservice. Netflix en een e-reader om haar gezelschap te houden.
In de rij om uit te checken, zette Angelique haar telefoon weer aan. Vijf gemiste oproepen, honderdachtenveertig nieuwe berichten. Haar man had een hotel geboekt voor vanavond met driegangendiner. Ze stapte uit de rij en gaf over.